„U PROGU DNIA” w Radiu Katowice – Środa – 23. 09. 2015 r., g. 6.15 – ks. Stefan Czermiński
Środa – 25 Tydzień Zwykły; Wspomnienie św. Ojca Pio.

TYLKO SZALEŃCY UFNOŚCI URATUJĄ EUROPĘ !

Szczęść Boże – wszystkim, u progu dnia !

W dzisiejszej Ewangelii usłyszeliśmy jak Jezus wysłał Apostołów – z poleceniem, aby ogłaszali nadejście Królestwa Bożego. Wyposażył ich przy tym, dla potwierdzenia ich słów, w fantastyczne dary: w charyzmat uzdrawiania oraz w moc wypędzania złych duchów.

Jezus zastrzegł równocześnie, żeby nic nie brali ze sobą na drogę (w domyśle – żeby wzięli tylko ufność!). Chodziło bowiem o to, by nic nie przesłaniało działania łaski, kiedy „owi biedacy” będą dokonywać wielkich cudów. Zadziwiająca scena, której słucha się trochę jak jakiejś bajki, albo legendy.

Wystarczy jednak zajrzeć do życiorysów świętych i ludzi bliskich Bogu, ażeby przekonać się, iż podobne sceny zawsze towarzyszyły uczniom Jezusa. Wskażę tylko na cztery postacie, bardzo aktualne na nasze czasy.

Dzisiaj na przykład obchodzimy wspomnienie świętego Ojca Pio, którego życie, obfitowało w uzdrowienia, w walki z demonami i w wiele innych nadzwyczajnych wydarzeń, a który żył w naszych czasach; wszak zmarł 47 lat temu...

Ojciec Pio urodził się w 1887 roku, w Pietrelcinie, w południowych Włoszech. Do zakonu Ojców Franciszkanów, a ściślej – Kapucynów, wstąpił, po przeżyciu doświadczenia mistycznego, kiedy w czasie modlitwy w parafialnym kościele, Pan Jezus położył mu rękę na głowie i zachęcił do całkowitego poświęcenia się Służbie Bożej.

Kapucyni nie wiązali z nim wielkich nadziei, był bowiem bardzo chorowity. Do San Giovanni Rotondo przybył we wrześniu 1916 roku, i tam pozostawał z małymi przerwami aż przez 50 lat. Jego codzienność toczyła się pomiędzy ołtarzem a konfesjonałem. Zasłynął jako spowiednik, a jakiś czas później, jako stygmatyk, który w czasie Eucharystii odczuwał namacalnie cierpienia Chrystusa na krzyżu. Tłumy na Mszy św., i ogromne kolejki do konfesjonału, były odpowiedzią na promieniowanie jego świętości. Miał dar czytania w duszach, dar bilokacji, dar rozumienia języków obcych, a także dar przewidywania przyszłości. Uzdrawiał słowem, dotknięciem, a także na odległość. Jednocześnie nikt nie miał wątpliwości, że ten biedny i schorowany, a zarazem niezwykle radosny kapucyn czyni to wszystko nie mocą własną, lecz mocą Boga, któremu ufa bezgranicznie. Jak widać, Bóg potrzebuje szaleńców ufności.

Cofnijmy się teraz około 2 wieki wstecz.

Kiedy Maria Małgorzata Alacoque dowiedziała się od Pana Jezusa, kilka lat przed Wiktorią Wiedeńską, że Europę, która tak bardzo spoganiała, zajmą na 500 lat wyznawcy Islamu, wtedy zaczęła modlić się żarliwie o ocalenie i pościć. Jezus, jak widzimy, nie mógł się oprzeć jej ufności i rzeczywiście ją wysłuchał. Oznajmił również, iż znalazł człowieka, który zwycięży turecką potęgę, ale zwycięstwa nie przypisze sobie. Trudno tu nie skojarzyć sobie zaraz, pełnych ufności, słów króla Jana III Sobieskiego: „Przybyłem, zobaczyłem, Bóg zwyciężył!” Dziecięca ufność rodzi odwagę i chroni przed pychą.

Wspomnę jeszcze o jednej postaci, która bez żadnych środków, mając tylko wielką wiarę oraz ufne i odważne serce, dokonała niewiarygodnych czynów, przypisując je Bogu. To majorWitold Pilecki, bohater filmu, który wkrótce wejdzie na ekrany. Jako żołnierz AK, dał się schwytać Niemcom do transportu do Oświęcimia i tam w ciągu 2 miesięcy założył siatkę ruchu oporu, liczącą 800 zaprzysiężonych więźniów, gotowych do wzajemnej pomocy, a nawet do walki zbrojnej o ocalenie. Sądzę, że i jego Kościół włączy wkrótce do grona świętych i błogosławionych, doceniając jego szaloną ufność i ogromną miłość do swoich rodaków, do Ojczyzny.

Bóg i dzisiaj chciałby nam pomóc. Bóg chciałby pomóc całej Europie w dzisiejszej, tak niepokojącej sytuacji. On tylko czeka na naszą ufność. Na Twoją – także!

Dobrego dnia!