„U PROGU DNIA” w Radiu Katowice – Środa – 16. 12. 2020 r., g. 6.15 – ks. Stefan Czermiński
(Środa – 3 Tygodnia Adwentu; Czyt.: Iz 45, 6b – 8. 18. 21b – 25; Łk 7, 18b – 23 )

CZY DOBRO MA SENS, SKORO ZŁO ZWYCIĘŻA?

Szczęść Boże – wszystkim słuchaczom! Dzisiejszej daty – 16 grudnia – chyba nigdy na Śląsku nie zapomnimy. Nie sposób zapomnieć dnia pacyfikacji Kopalni „Wujek”, dnia śmierci dziewięciu górników, młodych chłopaków, zamordowanych przez „siły porządkowe”, protestujących razem z całą kopalnianą załogą przeciwko stanowi wojennemu, wprowadzonemu 13 grudnia, 1981 roku.

A jednak w sercu człowieka wierzącego może budzić się wątpliwość i pytanie: Boże, dlaczego na to pozwalasz? Dlaczego do tego dopuszczasz? Czy Ty w ogóle istniejesz? Czy dobro ma sens, skoro zło zwycięża?

Kto wie, czy takich pytań nie zadawał sobie święty Jan Chrzciciel, uwięziony przez Heroda w ciemnym lochu – za to, że wytykał mu jawną rozpustę?

Sytuacja była poważna. Świętemu Janowi śmierć zajrzała w oczy, a wraz z nią przyszły tak wielkie wątpliwości, że musiał jeszcze raz wszystko przemyśleć i ponownie odnaleźć sens swojego życia. To dlatego wysłał posłańców do Jezusa, aby Nauczyciel potwierdził, że jest Mesjaszem, którego on zapowiadał, i który miał przynieść narodowi żydowskiemu wolność i potęgę. Jezus wówczas uspokoił Jana, wskazując na cuda jakich dokonywał, gdy nauczał lud: „Zastanów się i pomyśl, – mówił – niewidomi odzyskują wzrok, chromi chodzą, trędowaci zostają oczyszczeni, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, a ubogim głosi się Ewangelię!!!”

I dodał jeszcze: „Błogosławiony ten, kto we Mnie nie zwątpi!”

Odpowiedź Chrystusa wydaje zagadkowa. Dlaczego poprzestał On na uświadomieniu Janowi swojej Boskiej mocy, a nie użył jej po prostu do uwolnienia proroka spod władzy Heroda?

Najwyraźniej celem Jezusa nie było hurtowe uzdrawianie wszystkich cierpiących i wskrzeszanie umierających, lecz coś o wiele bardziej istotnego!

Jezusowi chodziło o wskrzeszenie wiary w sercu świętego Jana; o wskrzeszenie jej w obliczu najczarniejszych nawet ciemności. Dlatego dorzucił owo niezwykle ważne zdanie: „Błogosławiony, kto we Mnie nie zwątpi!”

Po to Jezus przyszedł 2000 lat temu na ziemię, aby obudzić w nas „drzemiącego olbrzyma”. Człowiek, który odkrył Bożą Miłość, odkrywa równocześnie w sobie nową moc i siłę do dobrego. Moc tę widzimy nie tylko u wielkich świętych, ale także w życiu niejednego z naszych bliskich, który na co dzień żyje wiarą.

Tak. To właśnie wiara była źródłem odwagi górników, broniących narodu przed bezprawiem. Świadczyć o tym może niezwykle wymowny incydent, jaki wydarzył się podczas obrony kopalni „Wujek”. W pewnym momencie górnikom udało się pochwycić trzech milicjantów spośród atakującego ich oddziału. Pierwszą reakcją była chęć pomszczenia zabitych przed chwilą kolegów. Kiedy trzymali drżących ze strachu przedstawicieli komunistycznej władzy nad głębokim na kilkaset metrów szybem kopalnianym, do którego chcieli ich wrzucić, jeden z górników przypomniał wówczas o Mszy św. – w jakiej uczestniczyli tuż przed strajkiem, wołając: „Chłopy, tak nie wolno! Przecież byliśmy u Komunii!!!” Jego okrzyk otrzeźwił zdesperowanych górników i wstrzymał egzekucję. Milicjanci ocaleli. Górnicy nie wzięli na sumienie zabójstwa swoich oprawców. Choć wtedy przegrali, to w ostatecznym rozrachunku zwyciężyli. Mimo, iż ciemności trwały nadal, to górnicy stanęli po stronie dobra.

Symbolem człowieka wierzącego w ciemnościach, stojącego zawsze po stronie dobra, może być dla nas nie tylko św. Jan Chrzciciel, ale również i górnik, niosący swe małe światełko w czeluściach chodników. Górnik, który przed zjazdem głęboko pod ziemię, zawsze przystanie przed figurą ukochanej św. Barbary, aby z dziecięcą wiarą prosić swą patronkę o opiekę.

Dobrego dnia!–życzy ks. Stefan Czermiński.