„U PROGU DNIA” w Radiu Katowice – Środa – 21. 10. 2015 r., g. 6.15 – ks. Stefan Czermiński, Środa – 29 Tydz. Zwykły;
Wspomn.: błog. Bpa Jakuba Strzemię; oraz Karola I, Habsburga, cesarza austro-węgierskiego i króla Węgier.

EWANGELICZNE WSKAZÓWKI DLA KANDYDATÓW DO PARLAMENTU

Szczęść Boże – wszystkim, u progu nowego dnia !

Choć kalendarz liturgiczny jest niezmienny; podobnie i czytania przeznaczone na dany dzień są także od dawna ustalone, to często nie mogę opanować zdumienia wobec faktu, że tak bardzo pasują do – zmiennej przecież – rzeczywistości.
A rzeczywistość – to między innymi – zbliżające się wybory parlamentarne; czyli wybory kandydatów do rządzenia naszą wspólnotą narodową.

Posłuchajmy w ich kontekście fragmentu Ewangelii, w której Jezus wyraźnie nawiązuje do problemu roztropnego rządzenia: „Jezus powiedział: Któż jest owym rządcą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowi nad swoją służbą, żeby na czas wydzielał jej żywność?”

Jeżeli wsłuchamy się uważnie w słowa Chrystusa, to zauważymy, że wynikają z nich trzy rzeczy: pierwsza – że to Bóg jest tym, który ostatecznie dopuszcza do rządzenia; druga – że rządzenie polega tutaj na rozdzielaniu żywności, co ma wymowę bardzo symboliczną; i trzecia – to to, że Bóg, choć liczy na odpowiedzialne i sprawiedliwe dzielenie żywnością, to nie zabiera osobistej wolności tym, których dopuścił do rządzenia. Świadczą o tym dalsze słowa Jezusa: „Szczęśliwy ten sługa, którego pan powróciwszy zastanie przy tej czynności. Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem. Lecz jeśli sługa ów powie sobie w duszy: „Mój pan ociąga się z powrotem”, i zacznie bić sługi i służebnice, a przy tym jeść, pić i upijać się, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; każe go ćwiartować i z niewiernymi wyznaczy mu miejsce.” „Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie...”

Zwykle nie tak patrzymy na problem wyborów. Nie bierzemy pod uwagę odpowiedzialności rządzących wobec Boga, przed którym kiedyś każdy stanie... Bez wyjątku...

Nie patrzymy też na wybranych do władzy pod kątem służby, do której zostali przez Boga wezwani. Jeśli traktują swoje stanowisko, jako okazję do szybkiego wzbogacenia się tylko, to jak się z tego wytłumaczą przed Chrystusem, który pozwolił im rządzić?

Spójrzmy teraz na kalendarz liturgiczny. Znajdujemy tam dzisiaj postacie, które również są się kapitalnym komentarzem do wyborów. Zatrzymajmy się może tylko przy jednej z nich, ale za to – z tej najwyższej politycznej półki.

Jest to Karol I, Habsburg, cesarz austro-węgierski i król Węgier. Z księżniczką Zytą, z rodu Burbonów, miał 8 dzieci. Na tron cesarski wstąpił po śmierci swojego ojca, cesarza Franciszka Józefa. Świadomy, że wojna, która wybuchła w roku 1914, jest wielkim okrucieństwem, robił wszystko, aby zapobiec niepotrzebnemu rozlewowi krwi. Surowo zakazywał rabunków, rozbojów i wandalizmu. Był jedynym władcą popierającym inicjatywę pokojową papieża Benedykta XV. Podjął nawet tajne rokowania z Francją, a także z Berlinem.

Zachwycił się encykliką Leona XIII, i wprowadzał – zawartą tam społeczną naukę Kościoła – w życie. Ustanowił pierwsze w świecie ministerstwo zdrowia; przygotował reformę rolną; wprowadził emerytury; bronił praw robotników, dbał o bezpieczeństwo pracy, otwierał kuchnie dla ubogich i walczył z korupcją. Po prostu żył dla drugich.

Do chwały ołtarzy wyniósł go nasz Jan Paweł II, którego święto liturgiczne obchodzimy już jutro!

Można by teraz zapytać: czy polityka musi być brudna? Nie koniecznie. A czy da się być politykiem uczciwym? Jak widać, jest to możliwe. Ale chyba tylko z Bogiem i z pomocą świętych, zwłaszcza Jana Pawła II, oraz z pomocą naszej modlitwy – i naszego głosu! Tak myślę, i do tego zachęcam.

Dobrego dnia!