„U PROGU DNIA” w Radiu Katowice – Środa – 2. 12. 2020 r., g. 6.15 – ks. Stefan Czermiński
( Środa 1 tygodnia Adwentu; Czyt.: Iz 25, 6 – 10a ; Mt 15, 29 – 37 )

 BÓG MA ZAWSZE DLA CIEBIE CZAS, A TY ?

Szczęść Boże – wszystkim słuchaczom! Przepiękna jest dzisiejsza Ewangelia! Posłuchajmy:

„Jezus przyszedł nad Jezioro Galilejskie. Wszedł na górę i tam usiadł. I przyszły do Niego wielkie tłumy, mając ze sobą chromych, ułomnych, niewidomych... a On ich uzdrowił...

I powiedział do swych uczniów: „Żal Mi tego tłumu. Już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. Nie chcę ich puścić zgłodniałych, żeby kto nie zasłabł w drodze”. Rzekli uczniowie: „Skąd tu na pustkowiu weźmiemy tyle chleba, żeby nakarmić takie mnóstwo?” Jezus zapytał: „Ile macie chlebów?” Odpowiedzieli: „Siedem i parę rybek”. Wtedy polecił ludowi usiąść na ziemi; wziął siedem chlebów i ryby, a odmówiwszy dziękczynienie, połamał i dawał uczniom, a uczniowie – tłumom. Jedli wszyscy do sytości! I zebrano jeszcze siedem pełnych koszów ułomków!”

Niewiele słów, a tyle treści! To arcydzieło literackie. Ważne jednak wydają się trzy prawdy:

Po pierwsze: – Wielka liczba uzdrowień, fascynujące, bo aż do trzech dni przedłużone nauczanie Jezusa oraz nakarmienie ogromnego tłumu, prowadzą do nieodpartego wniosku, że to sam Bóg pojawił się na ziemi! Bóg, który cieszy się ludźmi, ma dla nich czas!

Po drugie: – Bóg nie przekazuje tylko jakichś wzniosłych idei, ale troszczy się także o nasze zwykłe i przyziemne sprawy... Na przykład o to, czy nie jesteśmy głodni!

I po trzecie: – W tej scenie słuchacze, a zwłaszcza Apostołowie, wyczuwali jej symboliczność! Wiedzieli, że to znak; ważne proroctwo, które my dzisiaj doskonale rozumiemy. Wszak to zapowiedź Eucharystii, która dzisiaj karmi Ciałem samego Boga miliony ludzi na ziemi!!!

Gdyby szukać współczesnego przykładu podobnej przemiany serc, jak w tej w Ewangelii, to wskazałbym na słynnego pisarza francuskiego, przyjaciela Jana Pawła II, Andre Frossarda, redaktora naczelnego „Le Figaro”, o którego nawróceniu było głośno w Europie.

Wydarzyło się ono zupełnie niespodziewanie, gdy wszedł przypadkowo, w centrum Paryża, do kaplicy. Było to tym bardziej zaskakujące, że Frossard wychował się w rodzinie walczącej z wszelką religijnością. Jego ojcem był znany francuski polityk, który w roku 1920 założył Francuską Partię Komunistyczną. Matka była protestantką, a babka – Żydówką.

„Ateizm przybiera wiele form.” – pisał później Frossard. „Jest ateizm filozoficzny, naukowy... marksistowski... Ale najbardziej rozpowszechniony, jaki znam – dodaje pisarz – to ateizm idiotyczny. Ten nie stawia sobie żadnych pytań.”

W takim prawdopodobnie stanie Andre Frossard wszedł, owego dnia (8 czerwca, 1935 r.) do kaplicy, gdzie w monstrancji wystawiona była biała hostia. Zniecierpliwił się bowiem zbyt długim oczekiwaniem na swojego wierzącego kolegę, który chciał się pomodlić przez chwilę w mijanej podczas spaceru kaplicy. Andre jednak w panującym mroku nie rozpoznał przyjaciela wśród klęczących postaci.

I nagle, w sposób zupełnie niewytłumaczalny i całkowicie niezależny poczuł, że w jego wnętrze wnika tajemnicza moc, która uwalnia go od duchowej ślepoty, spowodowanej przez ateizm i umożliwia mu doświadczenie zupełnie innego świata. I w tym momencie Frossard odkrywa Boga! Wyczuwa Jego Obecność! Rozpoznaje Jego Osobę! Jeszcze przed sekundą zaprzeczał Jego istnieniu, a teraz mógłby określić Go tak samo, jak to czynią chrześcijanie – pełnego dobroci Ojca...

„Dopiero teraz uświadomiłem sobie – zanotował Frossard – w jakim błocie byłem pogrążony... Jednocześnie ogarnęła mnie głęboka radość, jakiej nigdy dotąd jeszcze nie doznałem, a pomnożyło ją odkrycie dwóch bezcennych Boskich darów: daru przebaczenia i daru nowej rodziny Kościoła, w którym mieszka właśnie On, Bóg!”

Swoje nawrócenie Andre Frossard opisał w słynnej książce: „Bóg jest, spotkałem Go!”

Warto czytać Frossarda, warto zaglądać do Biblii... i do kościoła!

Warto szukać Boga, bo On jest! On jest w tych słowach, w ludzkich sercach, a zwłaszcza

w Eucharystii! Warto dawać Bogu swój czas, szczególnie w pandemii!

Dobrego dnia! – życzy ks. Stefan Czermiński