„U PROGU DNIA” w Radiu Katowice – Środa – 7. 11. 2018 r., g. 6.15 – ks. Stefan Czermiński
Środa 31 Tygodnia Zwykłego

100-lecie NIEPODLEGŁOŚCI W KLIMACIE LISTOPADOWEJ ZADUMY

Szczęść Boże – wszystkim!

To chyba nie przypadek, lecz celowy zamysł Boży, iż Święto Niepodległości przeżywamy w kontekście listopadowej zadumy.
Zupełnie, jak gdyby Pan Bóg nas zachęcał, byśmy o wolności i niepodległości rozmawiali nie tylko z żywymi, ale także z naszymi bliskimi, którzy już odeszli. Stojąc na cmentarzu i wpatrując się w migające światełko znicza zapalonego na grobie mamy, albo dziadka, przenosimy się jakby w inny świat: z jednej strony zmartwychwstaje przeszłość; przewijają się różne sceny rodzinne, przypominają się rozmaite słowa i wypowiedzi, które kiedyś padły...

Z drugiej strony przylatują – jak spadające (niemalże z samego nieba) liście – pytania... i to ważne pytania: Gdzie nasi bliscy zmarli są? Czy już w niebie? Czy jeszcze w Czyśćcu? Co teraz myślą o nas? Jak im najlepiej można pomóc?

Często też pojawiają się pytania bardziej fundamentalne: Co jest w życiu najważniejsze? Czy można było taką czy inną sytuację poprowadzić inaczej? Czy ten, lub inny wybór był właściwy? Jak na to patrzy Bóg i nasi zmarli?

Gdy przypadkiem wpadną nam w ucho jakieś zdania z Pisma Świętego, wtedy wątpliwości bledną. Pojawia się punkt odniesienia. Odkrywamy jasny komentarz, bowiem Biblia zawiera odwieczną mądrość. To w Słowie Bożym można znaleźć źródło światła, którego promienie, przebijając się przez wieki, zachwycają swoją świeżością, a także tym, że często pasują do konkretnej sytuacji... Do naszej sytuacji...

Posłuchajmy dzisiejszego pierwszego czytania, wyjętego z Listu św. Pawła do Filipian:

„Umiłowani moi (…), zabiegajcie o własne zbawienie z bojaźnią i drżeniem (…). Czyńcie wszystko bez szemrań i powątpiewań, abyście się stali bez zarzutu (…), jako nienaganne dzieci Boże pośród narodu zepsutego i przewrotnego. Wszak między nimi jawicie się jako źródła światła w świecie. Trzymajcie się zatem mocno Słowa Życia, abym mógł być dumny w dniu Chrystusa, że nie na próżno biegłem i nie na próżno się trudziłem. A jeśli nawet krew moja ma być wylana przy ofiarniczej posłudze około waszej wiary, cieszę się z tego!….” (Flp 2,12-18)

Okazuje się, iż człowiek, który odkrył szansę na dotarcie do Nieba; który się tym przejął i zaczął się troszczyć o swoje zbawienie, zdaniem świętego Pawła, zupełnie się zmienia. Taki człowiek stara się nie szemrać, nie narzekać i nie wykłócać o swoje, lecz patrzy bardziej krytycznie na samego siebie. Zaczyna dbać o uczciwość swych działań i konfrontuje swe wybory z nauką Chrystusa, z Jego Słowem Życia. Trzyma się Go mocno! Taka osoba nabiera jakiegoś nieuchwytnego blasku, co – choć prawie niedostrzegalnie, ale jednak zdecydowanie – wyróżnia ją od przewrotnego świata. Oczywiście szybko ściąga to na nią różne ataki. Bo niełatwe jest życie przyjaciół Chrystusa, którzy mając wyraziste poglądy, chcą i potrafią ich bronić. I to właśnie jest ów krzyż, o którym Jezus mówi w dzisiejszej Ewangelii, że nie sposób go ominąć. Ale dzięki takim właśnie ludziom, otwartym na nieprzemijające wartości, nasze życie osobiste, rodzinne, ale i narodowe, nabiera sensu i ładu. Powstaje klimat, w którym rodzi się solidarność, wzajemny szacunek i współodpowiedzial-ność, a nawet gotowość do oddania życia za bliźniego, niekoniecznie krewnego; jak to miało miejsce u świętego Pawła.

I takim też ludziom zawdzięczamy odzyskanie naszej Niepodległości!

Wielką łaską jest świętowanie naszych rocznic narodowych w klimacie zadumy listopadowej. W ten sposób Bóg kieruje nas do źródeł prawdziwej mądrości.

Dobrego dnia – życzy ks. Stefan Czermiński!